حواس پرتی در زمان رانندگی
استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی خطر تصادف را افزایش میدهد. محققان همواره ارسال پیام کوتاه یا استفاده از تلفن همراه را به افزایش خطر مرتبط میدانند. برخی مطالعات نشان دادهاند که صحبت با تلفن همراه همچنین خطر تصادف را افزایش میدهد.
تلفنهای همراه و پیام کوتاه تنها مواردی نیستند که میتوانند حواس رانندگان را پرت کنند. اداره ایمنی بزرگراه آمریکا هر فعالیتی که توجه راننده را از رانندگی پرت کند را به عنوان عامل انحراف میشناسد. استفاده از ابزارهای الکترونیکی، تنظیم رادیو، خوردن و آشامیدن، خواندن، نظافت خودرو و تعامل با مسافران نیز باعث خطر تصادف میشوند. خطر تصادف مرتبط با دیگر فعالیتها به خوبی مشخص نشدهاند.
مشخص نیست که ممنوعیت استفاده از تلفن همراه و ارسال پیام کوتاه باعث کاهش تصادفات میشود. با اینکه تصادفات در سالهای اخیر افزایش یافته است اما بطورکلی استفاده از تلفنهای همراه افزایش نیافته است. حواس رانندگان به چیزهای دیگری غیر از تلفن های همراه پرت میشود، بنابراین منع استفاده از تلفن همراه باعث از بین رفتن حواس راننده نمیشود. اقدامات متقابل گستردهای که باعث میشود حواس رانندگان پرت نشود یا عواقب ناشی از حواس پرتی را کاهش دهد، مانند فناوری جلوگیری از تصادف، ممکن است موثرتر از ممنوعیت تلفن همراه باشد.
استفاده از تلفن همراه در زمان رانندگی
یک بررسی در سال ۲۰۱۸ نشان داد که ۲.۳ درصد از رانندگان متوقف شده در تقاطعها در هر لحظه در طول روز با تلفن همراه صحبت میکنند (مرکز ملی آمار و تجزیه و تحلیل آمریکا). دادهها تخمین میزند که ۷.۹ درصد از رانندگان از تلفن همراه و هندزفری در هر لحظه از روز استفاده میکنند.
نظرسنجیها نشان میدهد که از سال ۲۰۰۹، میزان استفاده از تلفن همراه ،بخصوص در میان جوانان، افزایش یافته است. در سال 2018، ۱.۲ درصد از کل رانندگان و ۲.۴ از رانندگانی که سن آنها بین ۱۶-۲۴ سال بوده است، در حال استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی مشاهده شدهاند. این اعداد نشاندهنده افزایش قابل توجهی نسبت به سال ۲۰۰۹ است، زمانیکه ۶ درصد از کل رانندگان و ۱.۱ درصد از رانندگان ۱۶-۲۴ ساله در حین رانندگی از تلفن همراه استفاده میکردند.
بررسی مشاهدهای که توسط IIHS در سالهای ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ در ویریجینای انجام شد، استفاده از تلفن همراه را از ۲.۳ درصد به ۴.۳ درصد افزایش را نشان داد.
افرادی که هنگام رانندگی بیشتر از تلفنهای همراه استفاده میکنند ممکن است از جنبههای دیگر، رانندگی خطرناکتری باشند. در مطالعه IIHS بر روی رانندگانی که به مدت یک سال به طور مداوم تحت نظارت قرار گرفتند، نشان داد رانندگانی که بیشترین زمان رانندگی خود را با تعامل با تلفن همراه صرف کردند نیز دارای بالاترین میزان تصادف هستند. در مطالعه دیگری که در سال ۲۰۱۳ انجام شد نشان داد که رانندگانی که به طور مکرر از تلفنهای همراه استفاده میکنند، سریعتر رانندگی میکنند، بیشتر تغییر لاین میدادند و ترمزهای شدیدتری نسبت به رانندگانی داشتند که هنگام رانندگی به ندرت از تلفن همراه استفاده میکنند.
استفاده از تلفن همراه و خطر تصادف
تخمین قابل اتکایی از تعداد تصادفات ناشی از حواس پرتی رانندگان وجود ندارد. بیشتر تخمینها ناشی از مطالعات طبیعت گرایانه است. چنین مطالعاتی همواره ارسال پیام کوتاه یا استفاده از تلفن همراه را با افزایش خطر مرتبط میداند.
بر اساس دادههای گزارش شده توسط پلیس ملی در مورد تصادفات مرگبار در ایالات متحده در طول سال ۲۰۱۹، ۳۱۴۲ نفر در تصادفات وسایل نقلیه موتوری جان خود را از دست دادهاند که در آن حواس پرتی عامل موثر تلقی شده است. این عدد تقریبا ۹ درصد از کل مرگهای حاصل از تصادف است. از این تعداد، ۴۲۲ نفر یا ۱ درصد از افراد کشته شده در تصادفات مربوط به استفاده از تلفن همراه بودهاند.
آمارهای مبتنی بر دادههای تصادف گزارش شده توسط پلیس تقریبا به طور قطع نقش حواس پرتی در تصادفات مرگبار را دست کم میگیرند. گزارش تصادفات پلیس راهی مطمئن برای شمارش تعداد تصادفات مربوط به تلفن های همراه محسوب نمیشود زیرا رانندگان اغلب استفاده از تلفن همراه را نفی میکنند و معمولاً فقدان شواهد دیگری برای تعیین استفاده از تلفن همراه وجود ندارد.
تحقیقات بر روی ۳۰۰۰ راننده نشان داد که خطر رانندگی در هنگام استفاده از تلفن همراه ۲ تا ۶ برابر بیشتر از زمانی است که فرد از تلفن همراه استفاده نمیکند. وقتی به تفکیک گروه سنی بررسی شد، افزایش قابل توجهی در خطر تصادف برای رانندگان زیر ۳۰ سال و رانندگان بالای ۶۴ سال وجود داشت.
تجزیه و تحلیل جمع آوری نتایج ۲۸ مطالعه تجربی گزارش داد که تایپ کردن یا خواندن پیامهای متنی به طور قابل توجهی سرعت واکنش راننده را کاهش، انحراف در خط را افزایش داده و مدت زمان نگاه نکردن رانندگان به جاده را افزایش میدهد.
استفاده از تلفن همراه همچنین بر پردازش رانندگان نسبت به جاده تاثیر میگذارد. رانندگان معمولا چشمهایشان را از جاده دور میکنند تا از تلفن همراه استفاده کنند. در مقابل، رانندگانی که مشغول مکالمه با تلفن همراه هستند بیشتر نگاه خود را به جاده متمرکز میکنند اما باز هم ممکن است نگاه خود را از جاده منحرف کنند و این امر ممکن است که پردازش راننده نسبت به جاده را دشوار کنند.
محققان دریافتهاند فعالیتهای مغزی مرتبط با پردازش، در زمانی که راننده دچار حواس پرتی شده، سرکوب میشود. در نتیجه، این حواس پرتی میتواند منجر به ” بی توجهی در بینایی” شود که در آن رانندگان قادر به درک یا پردازش اطلاعات از اشیا موجود در جاده نمیباشند حتی زمانی که به جاده نگاه میکنند.
ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی تقریبا در همه کشورها گسترش یافته است. به نظر میرسد ممنوعیت تلفن همراه بر رانندگان جوان تاثیر کمتری دارد. IIHS دریافته است که ممنوعیت استفاده از تلفن همراه میتواند تاثیر طولانی مدت بر استفاده از تلفن بگذارد.
فناوری مبارزه با حواس پرتی در زمان رانندگی
فناوری جلوگیری از تصادف ممکن است امیدوارکنندهترین راه برای کاهش خطرات تصادف مربوط به عوامل حواس پرتی از هر نوع باشد. هشدارها میتواند توجه راننده را در صورت حواس پرتی، بی توجهی و یا خواب آلودگی به سمت جاده معطوف کند. اگر راننده به اندازه کافی سریع پاسخ ندهد یا اصلا پاسخ ندهد، برخی از سیستمها سعی میکنند به طور کلی از برخورد جلوگیری کنند.
خودروسازان در حال گسترش سیستمهای هشداردهنده در وسایل نقلیه هستند. بسیاری از این سیستمها با استفاده از سیستمهای صوتی قابل کنترل هستند. چندین مطالعه تجربی نشان داده شده است که رانندگان هنگام استفاده از دستورات صوتی، نگاه کوتاهی به جاده میکنند و این موضوع برای رانندگان مسن و رانندگان جوان نیز صادق است. با این حال تاثیر این فناوری بر خطر تصادف هنوز ناشناخته است. اپل ویژگی ” هنگام رانندگی مزاحم نشوید” را در پاییز ۲۰۱۷ منتشر کرد. در یک نظرسنجی که از دارندگان آیفون انجام شد، نشان داده شد که فقط از هر ۵ نفر ۱ نفر از این ویژگی در زمان رانندگی استفاده میکنند.