ایمنی جاده‌هاراهداری

چگونه می‌توان راه‌ها و جاده‌های مرزی را با هدف توسعه گردشگری گسترش داد؟

راه به عنوان یکی از زیرساخت‌هاي بسیار مهم براي انواع فعالیت‌هاي خدماتی از جمله گردشگری بشمار می‌آید و نقش و جایگاه ویژه‌اي در برنامه‌هاي توسعه‌اي دارا است و از آن به عنوان شریان حیاتی براي توسعه منطقه یاد می‌شود.

توسعه صنعت گردشگری به عوامل متعددی وابسته است که با در نظرگیری جاذبه‌های گردشگری ایران و موقعیت سیاسی و جغرافیایی منحصربه‌فرد آن، لزوم توجه به این عوامل احساس می‌شود. امروزه صنعت گردشگری، بزرگ‌ترين و متنوع‌ترين صنعت در جهان به حساب می‌آيد. توسعه گردشگری در ایران نیازمند توجه به مولفه‌هایی است که در پیشبرد این هدف موثر هستند.

مناطق مرزی کشور به دلیل کمبود امکانات و عدم سرمایه گذاری‌های مناسب همواره از نقاط محروم کشور محسوب می‌شوند، بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد پدیده‌هایی چون قاچاق کالا، مواد مخدر، شرارت و کشیده شدن مرزنشینان به فعالیت‌‌های غیرقانونی ناشی از فقر و بیکاری و کمبود امکاناتی است که بر اثر عدم توجه به مناطق مرزی کشور به وجود آمده است.

به عنوان مثال، استان سیستان و بلوچستان در تاریخچه توسعه گردشگری در جنوب شرق کشور جایگاه ویژه‌ای دارد، وجود اماکن باستانی و تاریخی در این منطقه منجر به ایجاد قطب‌های گردشگری در این منطقه شده است، اما با اینکه این استان دارای قابلیت‌های گردشگری زیادی می‌باشد و می‌تواند به عنوان منبع درآمدزایی برای منطقه و کشور باشد و از فقر و بیکاری مردم منطقه بکاهد، واقعیت امر این است که صنعت توریسم و گردشگری نتوانسته در این منطقه موفقیت چندانی به دست آورد.

نامناسب بودن جاده‌­ها و راه‌­های منتهی به شهر، یک باندی بودن ورودی خیابان­‌های شهرهای مرزی و و به تبع آن ایجاد ترافیک زیاد، نبود تابلوهای راهنما در جاده‌­ها و داخل شهر در زمره مهم‌ترین چالش های پیش روی توسعه گردشگری تجاری در شهرهای مرزی هستند. بنابراین، انجام اقدامات لازم و فراهم کردن امکانات و خدمات گردشگری در منطقه می‌­تواند در سطح خرد زمینه ساز توسعه شهرهای مرزی و در سطح کلان توسعه منطقه شود.

گردشگری تجاری

گردشگری تجاری از گذشته وجود گذشته و در دنیای معاصر نیز بواسط پیشرفت در زیرساخت و وسایل ارتباطی اهمیت دو چندانی یافته است. چه بسا شهرها و مناطقی وجود دارند که توسعه خود را مدیون گردشگری تجاری هستند. گردشگری تجاری یکی از بخش­‌های مهم و قدیمی گردشگری است که بخش وسیعی از سفرها را دربرمی‌­گیرد و با توجه به اهداف متفاوت، در شکل­‌های مختلف و با تاثیرگذاری کارا بر شهر بروز می­‌کند. این شکل از گردشگری ممکن است پایدارتر از سایر گونه‌­های گردشگری باشد؛ زیرا غیرفصلی است و در طول سال اشتغال ایجاد می­‌کند. همچنین گردشگری تجاری، محرکی برای احیای مقصد است؛ زیرا موجب جذب سرمایه­‌ها می‌­شود و از این طریق به بهبود زیرساخت­‌ها و توسعه همه جانبه کمک می‌­کند.

در این میان، شهرها نیز به ­واسط اینکه در دنیای معاصر به­ عنوان کانون­‌های اصلی تجارت و کسب وکار عمل می­‌کنند، اصلی­‌ترین مراکز توسعه گردشگری تجاری به شمار می‌­روند و همچنین، شهرهای مرزی که زمانی به ­دلیل جدا افتادگی و دوری نسبی به­ عنوان کانون‌هایی حاشیه­‌ای و به دور از جریان­‌ها و تعامل‌­های ملی عمل می­‌کردند، امروزه به ­واسطه تغییر نقش مرزها از خطوط برخورد و تضاد به خطوط ارتباط و تعامل به کانون­‌هایی فعال در فرایند توسعه ملی به­ ویژه از نظر فعالیت‌­های بازرگانی و درنتیجه گردشگری تجاری تبدیل شده‌­اند.

این نوع گردشگری با سفر مردم برای اهداف مربوط به کار آن‌ها در ارتباط است. انسان‌­ها برای اهداف تجاری خود از زمان­‌های خیلی دور اقدام به سفر می‌­کردند. ارائه­‌دهندگان خدمات در صنعت گردشگری طیف وسیعی را دربرمی­‌گیرند که شرکت‌­های حمل­‌ونقل هوایی، ریلی و جاده‌­ای از جمله آن‌ها هستند.

گسترش راه­‌ها و جاده­‌ها با توسعه گردشگری

راه و جاده‌­های ارتباطی برای دسترسی آسان گردشگران به مناطق مرزی است که به این لحاظ با مشکل مواجه بوده و با دارا بودن یکی از مناسب­ت‌رین موقعیت‌­های گردشگری در مناطق مرزی، تا حدودی در انزوای جغرافیایی واقع شده است. راه یکی از سرمایه‌­های ملی و بهترین عامل توسعه اجتماعی و اقتصادی یک منطقه می‌باشد، به شکلی که هر چه نسبت به گسترش شبکه راه‌ها اقدام شود، در جهت توسعه آن منطقه گام برداشته شده است.

جاده به عنوان شريان اصلي ارتباطي ظرفيت ممتاز براي حمل‌ونقل مسافر و انتقال محصولات توليدي در بخش‌هاي مختلف اقتصادي مانند صنعت و كشاورزي دارد.

امروزه نقش راه و سیستم حمل و نقل مناسب در توسعه پایدار بسیار روشن و انکارناپذیر است. تحولات شگرف دنیاي معاصر با استفاده از دانش فنی، تکنولوژي و فناوري­‌هاي جدید براي توسعه پایدار در تمامی ابعاد، از روش‌­هاي مدرن حمل و نقل و انواع راه‌ها، براي خروج مناطق از انزواي جغرافیایی سود می‌­برد.

در این راستا، استفاده از شبکه راه‌­هاي مناسب و سیستم حمل و نقل مدرن و متناسب با شرایط و نیازهاي روز اجتناب ناپذیر است. رشد این شبکه‌­ها، با توجه به اینکه نظام اقتصادي سرزمین از آن سود می­برد، به عنوان زیربناي توسعه، و از همه مهم‌تر به لحاظ نیاز سرزمین، باید در زمره اهداف کلان توسعه‌­اي مناطق مورد توجه باشد.

در بررسی نقش راه و سیستم حمل و نقل در توسعه پایدار، عواملی چون رفاه عمومی، اقتصاد ملی، محیط زیست و تاثیرات اقتصادي و اجتماعی آن به لحاظ کارکردهاي اساسی در جامعه، مد نظر است، لذا انتخاب شبکه‌­هاي راه و سیستم حمل و نقل، که منطبق با مصرف بهینه سوخت و انرژي­‌هاي موجود و شرایط زیست محیطی باشد، در اولویت قرار می­گیرد.

ارتباط عمیق راه‌­هاي جاده‌­اي و حمل و نقل با زندگی روزمره مردم از نظر دسترسی به خدمات و رفاه اجتماعی و نقش آن در ارتقاء سطح زندگی مردم، بیانگر نقش و اهمیت آن ها در امور روزمره است و یکی از اجزا مهم اقتصاد ملی محسوب می‌­شود.

راه یکی از سرمایه­‌هاي ملی و بهترین عامل توسعه اجتماعی و اقتصادي یک کشور است، به شکلی که هر چه نسبت به گسترش شبکه راه‌هاي کشور اقدام شود، در جهت توسعه کشور گام برداشته شده است. بر همین اساس بهبود و توسعه شبکه راه‌­ها در کلیه کشورها به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخص ها و زیرساخت­‌هاي توسعه اقتصادي و اجتماعی و حتی فرهنگی محسوب می­‌شود.

در فرآیند توسعه اقتصادي و اجتماعی سرزمین‌­ها، همبستگی مستقیم و مثبتی میان گسترش راه‌­ها و سیستم حمل و نقل و دستیابی به نرخ رشد اقتصادي بیشتر وجود دارد، به عبارت دیگر همراه با افزایش تولید ناخالص داخلی، میزان ارزش افزوده بخش حمل و نقل نیز افزایش می‌­یابد و به همین دلیل است که توسعه و رشد اقتصادي بسته به توسعه بخش شبکه راه‌ها نیز افزایش می‌­یابد و فعالیت­‌هاي حمل و نقل از جمله فعالیت­‌هاي اساسی و زیربنایی براي رشد و توسعه اقتصادي و ایجاد تحول در مناطق به حساب می­آید.

آنچه به مسائل حمل و نقل اهمیت می‌­بخشد، نقش جامع و قاطع آن در کلیه سطوح زندگی است. مطالعات انجام شده توسط بانک جهانی تأکید دارد که انواع راه­‌ها و نظام حمل و نقل مناسب، با هموار کردن امور مربوط به جریان کالا و تجارت، موجبات رشد را در سطح ملی و نیز در سطح منطقه­‌اي فراهم می آورد و زمینه هاي امکان دسترسی به رفاه و تسهیلات را براي جامعه افزایش می‌­دهد.

با توجه به سوابق تاریخی سیستم­‌هاي حمل و نقل در جهان، بایستی اذعان داشت که حمل و نقل جاده‌­اي همواره یکی از شیوه‌­هاي اصلی جابه جایی بار و مسافر بوده و در حال حاضر نیز چنین است، به ویژه در ایران که به لحاظ مشکلات موجود در راه هاي ریلی داخلی و نیز نبود آبراه‌­هاي مناسب براي حمل و نقل آبی، خشکی و کم‌آبی رودهاي داخلی، هنوز هم در سطح کشور، راه هاي جاده­اي بیشترین سهم را در جابه جایی بار و مسافر به خود اختصاص می­دهند.

بسیاري از نواحی منزوي و دورافتاده مانند مناطق مرزی، به هنگامی که از امکانات ارتباطی و حمل و نقل مناسب برخوردار می­شونداز انزواي جغرافیایی خارج شده و ارزش اقتصادي مناسبی را کسب می­‌کنند. راه‌­ها، فعالیت‌­هاي جامعه را از نظر اقتصادي، فرهنگی و اجتماعی تداوم می­‌بخشند و رگ حیاتی جامعه محسوب می­‌شوند لذا کاربران نیز انتظار دارند که کیفیت سرویس دهی آن‌ها بالا باشد.

زیرا در حال حاضر، ۸۵ درصد از حمل و نقل داخلی کشور براي جابجایی بار و مسافر از طریق راه‌هاي جاده‌اي انجام می­‌گیرد، که نقش پراهمیت راه­‌هاي جاده‌اي را در حمل و نقل کشور نشان می­‌دهد. بنابراین، برنامه ریزي در گردشگري به ویژه گردشگري مناطق مرزی، باید در اولویت برنامه‌­هاي توسعه­‌اي منطقه باشد. براي رسیدن به این اهداف، توسعه و گسترش راه و سیستم حمل و نقل جهت ایجاد دسترسی مناسب به مناطق مرزی از ضروریات توسعه­‌اي منطقه است.

منابع:

  • https://www.kojaro.com/2018/12/10/166846
  • http://ensani.ir/fa/article/124746
  • http://ensani.ir/fa/article/387027
  • http://ensani.ir/file/download/article/1550039752-10191-43.pdf
  • https://civilica.com/inv/20323535/

 

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا